ی سری از آدما رو حاضری همه جوره کنار خودت داشته باشی ... به عنوان هر چیزی که میشه و امکان داره ... عشق ، دوست ، رفیق ... مهم ، بودنشونه اینکه مطمئن باشیم که هستن ، چه دور چه نزدیک ... حتی اگه غریبه ترین آشنا بشن ! حتی اگه دیدنشون سالی ی بار ، اونم تو کافه با دوستای مشترک باشه ... بازم به همین قانع هستیم ... بعضی از آدما اینقدر خوب هستن و حس خوب دارن ، که بودنشون دلگرممون میکنه ... جوری که حاضریم به خاطرِ بودنشون ، از خودمون و غرورمون بگذریم و خودمون رو پشت خنده های مصنوعی قایم کنیم ... تا نفهمن نبودنشون چی به روزمون آورده ... ما برای داشتن و بودنِ ی سری از آدما تو زندگیمون ، از خودمون و احساسِمون گذشتیم ...
چه عکس فوق العاده ای.جانباز چه زیبا نماز می خونه.چه عارفانه و عاشقانه راز و نیاز می کنه.این عکس رو خیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییلی دوست دارم. ❤ :)
اصل شکرگزاری اینه که وقتی چیزی نداری به جا بیاریش با داشتن همه چیز که شکرگزاری هنر نیست، هر چند بعضی از ما آدما حتی اونقدر معرفت نداریم که به دادههای خالق هستیبخش، هم شکر بگیم:(
متن و عکسی پرمحتوا و هماهنگ و زیبا انتخاب کردید.
پاسخ:
این تصویر هم ی تلنگر که در همه حال قدردان داده ها و نداده ها باشیم....😊