ی سری از آدما رو حاضری همه جوره کنار خودت داشته باشی ... به عنوان هر چیزی که میشه و امکان داره ... عشق ، دوست ، رفیق ... مهم ، بودنشونه اینکه مطمئن باشیم که هستن ، چه دور چه نزدیک ... حتی اگه غریبه ترین آشنا بشن ! حتی اگه دیدنشون سالی ی بار ، اونم تو کافه با دوستای مشترک باشه ... بازم به همین قانع هستیم ... بعضی از آدما اینقدر خوب هستن و حس خوب دارن ، که بودنشون دلگرممون میکنه ... جوری که حاضریم به خاطرِ بودنشون ، از خودمون و غرورمون بگذریم و خودمون رو پشت خنده های مصنوعی قایم کنیم ... تا نفهمن نبودنشون چی به روزمون آورده ... ما برای داشتن و بودنِ ی سری از آدما تو زندگیمون ، از خودمون و احساسِمون گذشتیم ...